Опис
Поголемиот дел од своето творештво, Бастос го пишува во егзил поради угнетувачката политичка состојба во Парагвај, кога земјата се наоѓа меѓу најслабо развиените земји во Латинска Америка – и на политичко-економски, но и на културен план. Поради тоа, повеќето од неговите важни дела се обид да се дофати трагичната суштина, внатрешната слабост, но и иманентната цврстина на жителите на оваа земја. Тој верува дека улогата на писателот е директно учество во интерпретацијата на современите и историските настани.
Освен што е објективен „хроничар”, Бастос смета дека писателот треба и морално да се вклучи во општествените проблеми што ги тематизира. Најприсутен белег во делата на Роа Бастос е страдањето, што низ неговиот раскажувачки опус, често се издигнува во димензиите на античката трагедија.
