Опис
Да не се родев,
не ќе знаев што е љубов.
Да не умеев да љубам,
не ќе знаев што е живот.
Стиховите во збирката поезија „До сто и една и назад“ од Марко Виденовиќ пулсираат од љубов. Тој ги слави женската убавина и страстите со искрена и доживеана вдахновеност, копнежливост и восхит, онака без воздржување или навестување. Повремено, радоста ја поматуваат трепетот и стравот поради минливоста на животот, краткоста на времето, но секогаш како контрапункт тука е вечната љубов, онаа што трае до „сто и една и назад“.
