Опис
Смртта и бесмртноста создаваат неразделна двојка… поубава од Ромео и Јулија или од Лорел и Харди… Бесмртноста подразбира вечно судење. Тоа го вели Кундера во Бесмртност, каде што и самиот се јавува како лик. Бесмртноста, или претставата за неа, е присутна низ cелата приказна, почнувајќи од интерференcијата на Гете и Хемингвеј како ликови, преку односите на другите, фиктивните ликови, па се до инспираcијата што произлегува од еден единствен спеcифичен гест.
